Yazmak, içeriye bakmaktır. Yas hakkında yazdıktan sonra bitmiş, gitmiş, kaybedilen hakkında yazmazsam olmaz diye düşündüm. Sona ermiş şeyleri her zaman estetik bulmuşumdur; kül, solmuş bir çiçek ya da yerdeki bir yaprak gibi. Yitip gitmişlerdir ancak o yitik halleriyle bile...

Yazmak, boşluğu bölmektir. Hayattaki şeyleri yapabildikleri ile tanımlar ve anlamlarını ona göre veririz. Kalem ile yemek yenmez, fırça ile kahve içilmez demeyiz; bir kalem yazar, fırça boyar, biz de yaşarız. Ancak hayatın kendisinin, yapabileceklerimizle mi yoksa...